Jedna, a dla wszystkich renoma,
Jednakowy, dnia schyłku ukos;
Nie uniknie nikt tej purpury,
Nie uchyli się nikt koronie. Więcej→

Spóźnione, aż zaprzestała wiedzieć;
Spóźnione, aż w osnowie swej śniegów
Spoczęło jej umiłowanie.
Za tchnieniem co umyka, godzinę,
O godzinę za śmiercią, jedynie —
Och, to wczorajsze się spóźnianie! Więcej→

Oddalenie pod osąd,
Schyłek dnia potężny;
Chmury wielkie, jak odźwierni schylone,
Wpatrzony, akt stworzenia. Więcej→

Bezpieczni w alabastrowych swych izbach
Ni światłem poranka, ni południem tknięci,
Ulegli, wspólnicy śpią jakiegoś wskrzeszenia,
Krokiew z satyny, z kamienia dach. Więcej→

Na burzy długiej, tęcza urosła,
Na późnym poranku, słońce;
Chmury, podobne zmęczonym słoniom,
Przydźwigały horyzonty. Więcej→

Kokon się cieśni, kolory droczą,
Powietrza czuciem szukam;
Niewiadomą skrzydeł mych zdolnością
Ginie szaty mej sztuka. Więcej→

Uniesienie to wyprawa
W morze, ducha z niwy lądu —
Domów i przylądków obok,
W nieprzebytość głęboką! Więcej→

Spójrz wstecz na czas życzliwie,
Jak mógł, się starał — bezspornie... Więcej→

Wkroczył orszak pogrzebową bramą,
Gdy ptaszę piosnką się wyłamało;
Trelowało, tak drżąco, gardziołkiem swoim
Aż się rozdźwięczał dziedziniec cały... Więcej→

Dla piękna umarłam, ale było mnie mało
Upasowanej w grobie,
Gdy spoczął ten, co umarł za prawdę
W sąsiednim pokoju. Więcej→

Ile razy potknęły się stopy zmęczone,
Tylko usta te zespolone mogą rzec;
Spróbuj! Potrafisz ty skłonić straszną spoinę?
Spróbuj! Czy zaporę stalową uniesiesz? Więcej→

Idę w ślady agonii,
Bo wiem, że to prawda;
Drgawką nie igra człowiek,
Nie udaje spazmem. Więcej→

Krótkie, prawie że szarpnięcie,
Możliwe, ale jeden raz;
Poruszenie tak przesławne,
Iż się zdaje konsekwencją... Więcej→

Podziękować jej poszłam,
Ale spała;
Jej łoże w kamieniu drążone,
Z bukiecikami u głowy i stóp... Więcej→

Co umiera, widziałam oko;
Wokół, po pokoju patrzyło,
W poszukiwaniu czegoś, na wygląd... Więcej→

Chmurzyska się grzbietami wzajem oparły,
Północ zaczęła naciskać —
Aż padły, lasy pogalopowały,
Jak myszy, skoczyły błyskawice... Więcej→

Nigdy nie widziałam
Wrzosowiska, morza;
A znam wygląd wrzosowiny
I wiem, co to fala. Więcej→

Bóg pracowitym aniołom pozwala
Bawić się w popołudnia.
Spotkałam jednego — kumpli podziałam
Dla niego, absolutnie. Więcej→

Wiedzieć jak ścierpiał, byłoby drogim;
Czy były tam ludzkie oczy,
Aby zawierzył spojrzenie rozchwiane,
Nim się ustatkowało na Raju. Więcej→

Noc ostatnia gdy ona żyła,
Była nocą zwykłą,
Prócz tego umierania; ono nam
Naturę uczyniło inną.

Rzeczy najmniejsze spostrzegliśmy —
Pominięte przedtem,
A w światłości wielkiej dla umysłu
Poosobne znów, jakie były. Więcej→

Nie na tym świecie twarz jego widzieć;
Trwa długo, zanim czytam wyimek,
Gdzie mówią, gdzie to jest:
Książka jak życiowy elementarz,
Unikat, na półce, klamrą spięty,
Dla niego i dla mnie. Więcej→

Po domu się krzątanie
O poranku pośmiertnym
Najsolenniejszym z przedsięwzięć
Na ziemi tej jest;
W swym sercu, poumiatać... Więcej→

Na rozum, świat jest krótki,
A katusza bez granic,
I wielu ból okrutny;
Ale co z tego? Więcej→

Boję się? A kogo ja się boję?
Nie śmierci; kto ona jest?
Porter w wiejskim domku mego ojca
Równie speszyć mógłby mnie. Więcej→

Dalej a dalej, słońce się osuwało;
Schyłku dnia barwy ni jednej
Na wioseczce nie ujrzałam —
Dom w dom, południe trwało.

Dalej a dalej, poprószyło zmierzchaniem;
Rosy ni kropli na trawach,
Na czoło mi tylko wzeszła,
I twarz obwędrowała. Więcej→

Pływaków dwóch mierzy się sportowo,
Aż poranne zalśni słońce
I patrzy jeden z uśmiechem na ląd —
Boże, gdzież teraz on! Więcej→

A że się dla Śmierci zatrzymać nie mogłam,
Ona dla mnie postój zrobiła uprzejmie;
Wóz uniósł jedynie nas
I Nieśmiertelność.

Wolno jechałyśmy, pośpiechu nie znała,
A wszak odłożyłam ja, przed wyruszeniem
Prace, i wypoczynki wraz,
Za tę przyjemność. Więcej→

Ustąpiła cicho, jak rosa
Z zapoznanego kwiatu.
Nie jak rosa, wróciła
O porze zwyczajnej! Więcej→

Wreszcie, mieć rozpoznanie!
Wreszcie, przy twoim boku, z lampami,
Życia resztę zobaczyć! Więcej→

Nie dla Niebios jest ona niczym,
Nie według aniołów, samotnicą;
Nie dla pewnej pszczoły wędrownej,
Kwiatkiem nad liczbę rozkwitłym. Więcej→

Śmierć to aby dialog
Z prochem marnym, ducha.
„Znikaj”, Śmierć mówi. A duch: „Pani,
Inaczej mi ufać.” Więcej→

Człowiekowi było późno,
Ale Bogu — pora młoda;
Akt stworzenia pomóc nie mógł;
Lecz po naszej stronie — modły. Więcej→

Byłam mała, gdy zmarła kobieta.
Jej syn jedyny, dzisiaj
Z Potomakiem przyszedł,
Twarz zwycięstwem cała spowita.

Patrząc tak na nią; jak powoli
Roku pory mijać musiały,
Nim się spotkała palba pod kątem,
Kiedy obok przechodził! Więcej→

Aster polny wałęsa się za słońcem,
A gdy skończony jest już spacer złoty,
Siada, nieśmiały, u słońca stóp.
Ono, zbudzone, kwiatuszek widzi tuż.
„Skąd się tu wziął maruder taki jak ty?”
„Drogi panie, miłość słodka mi!” Więcej→

Nie imać się mnie torturom,
Bo niepodległą mam duszę.
Ze śmiertelną moją kością
Cząstka mocniejsza się łączy,
Co jej piłą nie ukłujesz
Ani bułatem rozprujesz.
Dwa zatem ciała istnieją:
Spętasz — to uleci jedno. Więcej→

Świat jakiś zgubiłam, dni temu parę.
Czy znalazł go ktoś?
Rozpoznać po gwiezdnym rzędzie się daje
Na czele i w krąg. Więcej→

A jak bym już nie miała żyć
I by rudzikom było przyjść,
Temu daj w krawatce z ochry
Pamiątkowy jakiś okruch. Więcej→

Jest względem snu domniemane,
Przez dusze racjonalne,
Zamknięcie się oka.

Sen jest jak stacja szeroka,
Po której obu stronach
Świadków stoi orszak! Więcej→

Dlaczego — gdy przyjdzie czasu kres, się dowiem;
I dlaczego, nie zastanawiam się więcej.
Chrystus wyjaśni i bolenie każde
W świetlicy jasnej niebieskiej. Więcej→

Nigdy tyle, co dwa razy, nie straciłam;
Wszystko w błoto poszło.
Razy dwa, jak żebraczka stałam
U wrót bramy Bożej! Więcej→