Indeks, Natura

■→Ten tekst jest też dostępny po angielsku.

Notki do poezji Emilii Dickinson | Fascykuły a druk; korelat poetycki z Websterem 1828 oraz inne literackie narzędzia, inspiracja łaciną i greką, wątek arystotelesowski. Więcej→

(1) I. Nowe chodzą stopy po moim ogrodzie
Myszkują w darni palce nowe;
Trubadur jakiś, pośród wiązów na kępie
Wyjawia, jaka tam samotność. Więcej→

(2) II. Kwiecie maja
Jak punkcik; różowa,
Tycia, rozpachniona,
W kwietniu tajemnicza,
W maju promienista,
Hołubiona od mchów,
Wsławiona aż od wzgórz… Więcej→

(3) III. Dlaczego?
To pszczoły pomrukiwanie
Nadaje mi czarowanie.
Jak by ktoś pytał, dlaczego,
Umrzeć mi byłoby łatwiej
Niż opowiedzieć. Więcej→

(4) IV. A może by tobie kwiat kupić?
Tyle że ja nie sprzedaję.
To gdyby tak tobie pożyczyć,
Na czas aż żonkil ta panna
Czepek swój rozwiąże żółcony… Więcej→

(5) V. Miodu znacznik firmowy
Nie kłopocze pana pszczoły… Więcej→

---

REKLAMA

(6) VI. Piosnką posłużenie
Jedni idą w szabas do kościoła,
A ja w domu przestrzegam,
Wraz z wróblowym mym chórzystą
Pod ogrodu zwieńczeniem. Więcej→

(7) VII. Pszczoła się mnie nie boi
Znam się z motylem;
Ludzie leśni, urodni
Goszczą dobrotliwie. Więcej→

(8) VIII. Letnie zastępy
Tęcza wraca z kiermaszu właśnie!
Widok jak na światowy kaszmir
Postrzegam wyraźnie!
Albo to pawia trenu purpura
Na równinie, za piórem pióro
Sama się rozpruwa!

Marząc, wachlują się motyle,
Senne wody szum podejmują
W ton lata zeszłego.

Z jakiejś słonka fortecy starej
Jedna w drugą, pszczoły jak hrabie
Mruczą idąc ławą! Więcej→

(9) IX. Trawy
Trawy zajęcia mają tyle —
Sfera prostej zieleni,
Jak wypielęgnować motyle,
A też pszczoły weselić;

Bujać dzień cały w ładne tony,
Które bryzy przysłały,
Hołubić w swym łonie słońca blask,
I wszem a wobec kłaniać… Więcej→

(10) X. Dróżka, co jej człek nie zrobił
Oku dostępna,
Otwarta dla dyszla pszczoły
I dla motyla zaprzęgu. Więcej→

---

REKLAMA

(11) XI. Letni kapuśniaczek
Spadła kropelka na jabłonkę,
Na dach kolejna jedna;
Z pół garści, cmoknęło okapy
I na stryszkach wesele.

Kilka wspomóc poszło strumyczek,
Co szedł morzu pomagać.
Ja wysnułam, gdyby to perły,
Naszyjnik byłby jaki! Więcej→

(12) XII. Chorał dnia
Jest coś takiego, w dobie letniej,
Powolne jak żarów jej gaśnięcie,
Co napawa mnie dostojeństwem.

Coś takiego, w letnim południu —
Lazurowa głębia, nastrój bez słów,
Transcendentalne uwznioślenie.

A gdy dokonuje się noc letnia
Jest coś jak jasność, która urzeka,
By ją zobaczyć, dłonie splatam;

Kryję zaraz zbyt dociekliwą twarz,
By gracja ta wiotka, a lśniąca tak
Gdzieś za daleko mi nie pierzchła. Więcej→

(13) XIII. Zachodu słońca morze
Ziemia, gdzie zachód słońca przybija,
Brzegi Żółtego Morza:
Gdzie się zrodziło, pokąd kołysze,
To tajemnica zachodnia! Więcej→

(14) XIV. Pąsowa dzięcielina
Jest kwiatek, co go pszczoły wolą,
Motyle pożądają;
Jednać demokratkę pąsową
I kolibry sięgają;
A jaki by ją mijał owad,
Miodu waży się miara
W proporcji względem jego głodu
I jej przygotowania. Więcej→

(15) XV. Pan pszczoła
Jak sznur wagonów na szynach z pluszu,
Ospałego pana pszczołę słychać:
Szerzy się po kielichach niesnaska,
Budowlach tych aksamitnych,
Co dzierżą, póki w napaści słodkiej
Rycerskość ich nie ulegnie,
On zasię sunie w szranki, zwycięski,
By dalej ujarzmiać rozkwit. Więcej→

---

REKLAMA

(16) XVI. Przeczucie
Przeczucie to na trawniku cień ten długi
Wskazanie, że zachodzą słońca… Więcej→

(17) XVII. Jak dzieciaki gdy mówią gościom dobranoc
I odwracają się z ociąganiem,
Moje kwiaty unoszą ładne usteczka
I nocne koszulki zakładają. Więcej→

(18) XVIII. Aniołki, o wczesnym poranku
Da się widzieć między rosami;
Śmieje się, skłoni — zerwie i frunie:
Czyż ten pąk kwietny nie dla nich? Więcej→

(19) XIX. Nieśmiała tak, gdy ją wyśledziłam!
Taka ładna, tak wstydliwa!
A tak ukryta w swoim listowiu,
Żeby nie odnalazł jej nikt… Więcej→

(20) XX. Dwa światy
Nie staje się inne, szerokie przestworze —
Pory roku pasują tak samo,
By się stać południami, poranki kwitną
I strąki spiekoty otwierają. Więcej→

---

REKLAMA

(21) XXI. Góra
Górski masyw siadł na równinie
Siedzisku jego wiecznym,
Obserwacje jego wszechstronne,
Wejrzenie jego wszędzie. Więcej→

(22) XXII. Dzień
Powiem ci, jak słońce wstało —
Wstążeczka po wstążeczce!
Ametystem opłynęły baszty,
Wieści, jak wiewiórki biegły!

Wzgórza czepce odwiązały,
Wróblowe wszczęły kweres.
A ja do siebie rzekłam cicho,
„To słońce było pewnie!” Więcej→

(23) XXIII. W stylu a priori, motyla szatka
W stylu a priori, motyla szatka,
W chryzoprazu wieszana komnatkach,
Dziś w wieczór przyobleczona. Więcej→

(24) XXIV. Wiatr
Z tych, co się szeroko rozlegają dźwięków,
Nie ma dla mnie zawołania
Jak ta stara rytmu miarka w drzew gałęziach,
Bez frazy akompaniament
Wiatr ją czyni jakby aktem dłoni jakiejś,
A palcami czesze niebo,
Potem się waha, z nut kiściami opada
Dozwolonych mi, a bogom.

Gdy w zespołach wojażują sobie wiatry,
I po drzwiach przy tym brzdąkają,
Aż się ptastwo chowa wyżej,
Co by trwać w orkiestrowanie… Więcej→

(25) XXV. Śmierć i życie
Widać, że bez niespodzianki
Kwiatkowi co jest skłonny,
Mróz w zabawie ścina kielich
Krzepkością wypadkową. Więcej→

---

REKLAMA

Źródło do poezji Emilii Dickinson

Wiersze
Czas a Wieczność | Miłość | Natura | Życie

(26) XXVI. To było później, gdy lato poszło
Niż kiedy przyszedł sobie świerszcz;
Ale znać było, zegar ten miły
Mówił, nam czas do domu iść. Więcej→

(27) XXVII. Indiańskie lato
To w takie dni ptaki wracają
Jeden czy dwa, bardzo niewiele,
By sobie wstecz pospozierać.

To w takie dni niebo przywdziewa
Kuglarstwo stareńkie czerwcowe —
Mylenie błękitno-złote. Więcej→

(28) XXVIII. Jesień
Poranki są korniejsze niż były,
Orzechy pobrązowiały;
Jeszcze krąglejsze są jagód lica,
Róża z miasta pojechała. Więcej→

(29) XXIX. Chmurność
Chmury podłe, a niebo jest nisko;
Płatek śniegu podróżny
Poprzez stodołę bądź też ścierniskiem,
Debatuje, czy pójdzie. Więcej→

(30) XXX. Choina
Myślę, lubi stać choina
Na śniegowym brzegu;
Zadowala to jej rygor,
Niesie ulgę w lęku,
Gdy człek w dziczy musi wyżyć,
Sycić, na pustkowiu —
Jałowej szadzi to instynkt,
Potrzeby lapońskiej. Więcej→

(31) XXXI. Jest nachylenie światła
Jest nachylenie światła,
W popołudnia zimowe;
Przytłacza jak powaga
Tumskich melodii.

Z Niebios przywodzi smutek;
Blizny nie odnajdziemy,
Różnica wewnątrz tylko,
Gdzie słów są sensy. Więcej→

---

REKLAMA

---

Plakaty dostępne także do zakupu