Category: Lingwistyka

Studia i wiedza o językowej strukturze, formie i sensie.

Urodziła mnie martwą

Urodziła mnie martwą;W brązowym,Kolor był brązowy;Maź taka, i nie płakałam,Powiedziała mi.Wszyscy myśleli, że nie żyję. A ja nie wiem, jakOtworzyłam oczy, musi być —Bo przecież jakbym nie widziała światłaNie wiedziałabym — że się coś stałoCoś się zmieniłoCoś nie jest takie samoNie będzie jakie byłoŻyję. Ona jadła mnóstwo orzechów. W ogrodzie były,Włoskie, laskowe;Ona na mnie czekałaI … Continue reading Urodziła mnie martwą →

4. Zubożenie zapętlenia a funkcje językowe

Świadome ludzkie doświadczenie jest możliwe dzięki strukturze znanej jako ludzki umysł. Choć nie definiowany uniwersalnie, to umysł integruje myślenie i czucie, budując rozeznanie. Dla wszystkich znanych okoliczności, neuronalna rzeczywistość mózgu jest niezbędna do pracy struktury umysłu. Jednakowoż neurofizjologia jest w stanie oferować ograniczony jedynie wgląd na relację między funkcjonowaniem mózgu a świadomością (Vander i in., … Continue reading 4. Zubożenie zapętlenia a funkcje językowe →

3. Rola sprzężenia zwrotnego przy używaniu mowy

Ludzki układ nerwowy pozostaje odniesieniem głównym dla zjawisk zapętlonych przy używaniu mowy, gdyż ani językowa kompetencja ani zdolność praktyczna nie są przedmiotami abstrakcyjnymi, a mediuje je fizyczna struktura ludzkiego mózgu (Puppel, 1992). Ażeby ocenić program czy zapętlenie na priorytet ludzkiego zachowania neuronalnego, językoznawcze tendencje uniwersalistyczne analizowane są względem trwałości i standardów języka naturalnego. Jako że … Continue reading 3. Rola sprzężenia zwrotnego przy używaniu mowy →

2. Rola sprzężenia zwrotnego w uczeniu się języka

Nabywanie oraz nauka języka naturalnego motywuje do psychologicznego sensu kompetencji zapętlonej, opisywanego jako wiedza o skutkach zachowania która modyfikuje bądź zmienia dalsze postępowanie (Webster, Nieskrócony słownik encyklopedyczny języka angielskiego, 1989). Ponieważ wiedzę da się pojmować jako informację zyskaną z życiowego doświadczenia lub nauki, ramy obecnej pracy zdolne są objąć odniesienie psychologiczne. Jako dążność do wzorców … Continue reading 2. Rola sprzężenia zwrotnego w uczeniu się języka →

Zaburzenie kommatoformowe

Interpunkcja, przecinek, myślnik i inne tego typu znaki mają czynić pisemną materię przejrzystą. Jest dla nich jakaś logika, ale język nie jest systemem i nie ma reguł uniwersalnych, obiektywnych i zawsze stosowanych. Potrzebujemy własnego zdrowego rozsądku, inaczej sylwetka naszej pisemnej materii może zarysować się w przejaw zaburzenia kommatoformowego, gdzie „somatoformowe” oznacza coś charakteru materialnego ciała. ■→Więcej

Wroga mimikra

CHOĆ byłoby zabawą obserwować behawiorystę gwoli „fotelowej teorii” — czy mężczyzna siedziałby jak kobieta, czy też kobieta jak mężczyzna — teorie mimetyczne przynależą z behawioryzmem, gdzie mowa i język to „werbalne zachowanie”, o „bodźcach utrwalających mediowanych przez inne osoby”. ■→Więcej

Bebok w pudle z gadką

ELM to skrót dla Extreme Learning Machine. ELMy potrafią torować sztuczne sieci feedforward; ELMy są pre-programowane, szybkie i niedrogie. Ludzkie mózgi jednak polegają na własnym, swoistym sprzężeniu, którego rola jest zbliżona do popędowej; tkanka używa wyprzedzenia, ale nie „sieci jednowarstwowych”. ■→Więcej

Kierat wiekowego knechty

VESTÄNDNIS jawi się jako szerokie pojęcie: mieści pojmowanie, empatię, oraz — opinię. Przemijanie jakiego by trzeba teorii Umweltu nie wygląda jednak na ujmowane jakąkolwiek znaną mową. Kleszczom, morskim jeżom, amebom oraz meduzom nadawano by ich własne światy, gwoli studiów nad znaczeniem jak obecne także w ludzkiej komunikacji. ■→Więcej

En face

JEDYNYM zatwierdzonym obrazem Emilii Dickinson jest dagerotyp, jaki jej siostra dała podobno niejakiemu Austinowi Baxter Keep w latach 1890-tych. Nie lubię tego dagerotypu jako po prostu niedbałego obrazu ludzkiej istoty. Przyglądając się mu po raz pierwszy bliżej pomyślałam, że go oddano jako wadliwy. Podzieliłam zdjęcie na warstwy CMYK. ■→Więcej

Mabel Loomis Todd o czarach

TERESA Pelka jest ściśle językową profesjonalistką, osobą niewierzącą, która nie miała nigdy żadnego zainteresowania oraz absolutnie nie wspiera żadnej wiary w czarownictwo. Tekst wiąże się ze Źródłem do poezji Emilii Dickinson, której Mabel Loomis Todd była redaktorką. ■→Więcej