Wyrzeczenie

W PEŁNI lata nadszedł jeden taki dzień
Całkowicie dla mnie jednej;
Myślałam, że to dla świętych takie dni,
Tam, gdzie mają objawienia.

Słoneczko, jak zazwyczaj, się rozparło,
Kwiecie kwitło, oswojone;
Jakby ni duszy, przesilenie przeszło
Co rzecz czyni odnowioną.

Mowa jedynie z rzadka czas warzyła;
Jako symbol, wysłowienie
Było zbędne, jak Bogu do sakramentu
Garderoba z przyodzieniem.

Byliśmy dwoje jak kościoły inne,
Gdy im dane obcowanie,
Abyśmy dziwni nie byli
Przy Baranka wieczerzaniu.

Godziny mknęły szybko, jak to one
W chwycie wskazówek pazernych;
Jak z dwóch pokładów, zwracają się twarze
Wyglądać lądów odmiennych.

No i kiedy czas caluteńki zawiódł,
Z zewnątrz nie słychać ni dźwięku,
Każde krzyżyk drugi ucałowało:
Nie przyrzekliśmy nic więcej.

Wystarczy rękojmia, że powstaniemy —
W trumnach bok w bok pochowani —
Małżeństwo nowe, co uzasadnienie
Ma w Miłości Kalwariach!

Pierwodruk, Miłość XIII, 13
Johnson 322 | Franklin 325

■→ORYGINAŁ, HIGGINSON I TODD STRONA 58;

■→WYDANIE TERESY PELKA PO ANGIELSKU.

Tłumaczenie: Teresa Pelka, 2017.
Tekstu można używać pod którąkolwiek z tutejszych licencji,
■→Creative Commons 4.0, BY-SA 3.0, Licencja 2.5.
Także na licencji Creative Commons:
■→Źródło do poezji Emily Dickinson, utwór po utworze.
■→Notki do poezji Emily Dickinson.

---

REKLAMA

---

Plakaty dostępne także do zakupu