Pąsowa dzięcielina

JEST kwiatek, co go pszczoły wolą,
Motyle pożądają;
Jednać demokratkę pąsową
I kolibry sięgają;
A jaki by ją mijał owad,
Miodu waży się miara
W proporcji względem jego głodu
I jej przygotowania.

Twarz jej okrąglejsza niż miesiąc,
Rumiana nad sukmany
Jakie na pastwisku czy storczyk,
Czy różanecznik mają.

Nie czeka ona czerwca;
Nim zazieleni się świat
Nieprzejednany jej kontenans
W obliczu wiatru już znać,
W konkurencji z trawami,
Powinowactwem bliskim,
O przywilej słońca i darni,
Słodkich pierców dla życia.

A kiedy wzgórza pełne,
I kwitną nowsze mody,
Zapachu nie schowa żadnego,
Dla posmaku zazdrości:
Środek dnia jej publiką
Słońce jej opatrznością;
Pszczoła postęp jej proklamuje
Suwerenną melodią.

Ze wszech najodważniejsza,
Ostatnia się poddaje,
Porażki nawet nieświadoma,
Gdy ją uchyla zimowanie.

Pierwodruk, Natura XIV, 14
Johnson 380 | Franklin 642

■→ORYGINAŁ, HIGGINSON I TODD STRONA 85;

■→WYDANIE TERESY PELKA PO ANGIELSKU.

Tłumaczenie: Teresa Pelka, 2017.
Tekstu można używać pod którąkolwiek z tutejszych licencji,
■→Creative Commons 4.0, BY-SA 3.0, Licencja 2.5.
Także na licencji Creative Commons:
■→Źródło do poezji Emily Dickinson, utwór po utworze.
■→Notki do poezji Emily Dickinson.

---

REKLAMA