Język jest wymogiem wstępnym dla ludzkich zdolności rozumowych, a przetwarzanie neuronalne wykazano dla uczenia się zarówno jak użycia języka naturalnego. Ludzkie parsowanie językowe da się postrzegać jako przetwarzanie informacji, gdzie pojęcia jak system, program, czy opcja, choć korelatywne z informatyką, nie mają nasuwać bliskiej korespondencji, gdyż język naturalny może pozostać względem inteligencji sztucznej niezrównany. Neurofizjologia człowieka otwiera następujący dyskurs o roli sprzężenia zwrotnego w ludzkiej biegłości językowej.
Ażeby wzrastać i trwać, organizmy żywe używają informacji zakodowanej w DNA. Te genetyczne kody porównano do programów (Young, 1984), gdzie program rozumieć można jako plan systemu by rozwiązać problem automatycznie (Webstera słownik nieskrócony, 1989). Życie biologiczne zależne jest od regeneracji struktury (Young, 1984). Homeostaza, wymagając wewnętrznej biochemicznej selekcji oraz wymiany bez bezpośredniej regulacji świadomej, może być przykładem biologicznego zadania.
W biologii, systemowy dobór i wymiana dotyczy pojedynczej komórki oraz struktur złożonych jak człowiek; wzorce DNA dla wytwarzania proteiny aktywnej uznano za biologiczne programy. Nawet bazowe sekwencje czynności komórkowej polegają na zapętleniu względem aktywacji (Vander at al., 1985), gdzie sprzężenie w procesach informacyjnych zdefiniowano jako powrót części rezultatu systemu by go wprowadzić ponownie jako dane wejściowe (Webstera słownik nieskrócony, 1989).
Rozpoznano dodatnie oraz ujemne typy sprzężenia, gdzie to pierwsze, znane także jako sprzężenie regeneracyjne, wspomaga dane wejściowe, natomiast typ drugi zmniejsza ich wpływ, skąd termin zamienny, „sprzężenie przeciwstawne”. Komórkowe rezultaty łączą się w schemata umożliwiające zachowania wyuczone; takoż postulować można iż wzorce zintegrowane bazują na sprzężeniu dla uformowania, aktywacji, oraz trwałości.
Względem kontroli w operacjach rutynowych, Norbert Wiener nalegał iż sprzężenie zwrotne przynależy także z neurologią. W neurofizjologii oraz psychologii, produktywność sprzężenia rozumieć by jako zdolność zapętloną nad sekwencjami o pętli otwartej (Puppel, 1988, 1996). Nie mniej niż wymóg systemu nerwowego, sprzężenie swoiste musi skutkować w realności neuronalnej naturalnego języka i mowy. System ów jest analizowany dla zjawisk sprzężenia w swym wymiarze komórkowym, międzykomórkowym i międzyschematowym, względem mowy i języka ogółem.
Dla kompetentnego wglądu w język naturalny, badanie tutaj odnosi się także do międzyludzkiej komunikacji. Jako że ramy nadawać ma dążeniu psycholingwistyka, zjawiska zapętlone badane są dla nauki mowy oraz jej użycia, a następnie dyskurs rozumuje o kompensacji lub naprawie, w postulowanej formacji mownej człowieka. Potwierdzony, naturalny i regularny przejaw w ludzkim funkcjonowaniu neuronalnym i psychicznym argumentować pozwoli iż zależność od sprzężenia jest bliska popędowej, a relewantnym jest instynkt samozachowawczy osoby. Przy takim poglądzie na ludzkie przetwarzanie informacji, sprzężenie to inicjujący, mediujący i modelujący czynnik.
Z glosariusza
Formacja mowna, z ang. language faculty: zdolność czy umiejętność wraz z podłożem materialnym, jak formacja wzrokowa człowieka, the visual faculty, obejmuje oczy, a formacja umysłowa angażuje mózg. Rozdział 3 ma formację językową dla załączenia mózgu z narządami człowieka dla mowy i języka (por. artykulatory).
Łaciński sens ■facultas łączy aspekt intelektualny z materialnym, derywując od ■facilitas, gdzie ja polecam moją ■Podróż w gramatyce.
Cerebrum: nazwy łacińskie pozostają w użyciu w medycynie, podczas gdy polskie kresomózgowie tu w kontekście zbędnie nawiązuje do okresu płodowego, a zdarzają się też różnice w wymienianiu jego części.
Więcej: ■Rozdział 1. Neurofizjologia sprzężenia zwrotnego; 1.1. Sprzężenie w pojedynczym neuronie; 1.2. Przestrzeń i czas w komunikacji międzykomórkowej; 1.3. Ludzka dynamika systemowa; 1.4. Ludzki łuk odruchowy; 1.5. Ludzki odruch a zachowanie wolicjonalne; 1.6. Relewantne wzorce neuromotoryczne; 1.7. Pule informacji sensorycznej u człowieka; 1.8. Model puli ludzkiej homeostazy; 1.9. Specyficzność sygnału i ludzki mózg; 1.10. Wnioski.
■TEN TEKST JEST TEŻ DOSTĘPNY PO ANGIELSKU
Jezyk naturalny pozostaje jako zdolność ponad poziomem inteligencji sztucznej. Sophia jest jedynie urządzeniem input-output, zdolnym wymieniać się słówkami oraz odpowiadać werbalnymi rutynami.
Nigdy mnie robotyka nie interesowała i Sophia pozostaje dla mnie rzeczą o żeńskoosobowej nazwie. Nie rozumiem, dlaczego Zjednoczone Emiraty Arabskie nadały obywtelstwo emulacji ludzkiej osobowości.
TERESA PELKA IN POLISH 