ŚMIERĆ to aby dialog
Z prochem marnym, ducha.
„Znikaj”, Śmierć mówi. A Duch: „Pani,
Inaczej mi ufać.”
Śmierć wątpi, spod ziemi się kłóci,
Gdy zwraca się Duch w bok,
A na dowód tylko, zdejmuje
Cielesną powłokę.
Pierwodruk, Czas a Wieczność utwór XXXI, 31
Johnson 976 | Franklin 973
■→ORYGINAŁ, HIGGINSON I TODD STRONA 143;
■→WYDANIE TERESY PELKA PO ANGIELSKU.
Tłumaczenie: Teresa Pelka, 2017.
Tekstu można używać pod którąkolwiek z tutejszych licencji,
■→Creative Commons 4.0, BY-SA 3.0, Licencja 2.5.
Także na licencji Creative Commons:
■→Źródło do poezji Emily Dickinson, utwór po utworze.
■→Notki do poezji Emily Dickinson.
REKLAMA
Świat może i nigdy nie widział jej oryginalnego pisma, jeśli jej umiejętność została wzięta za nadnaturalną. Zapraszam do Wierszy Emilii Dickinson w przekładzie Teresy Pelka: zwrotka tematyczna, notki o inspiracji greką i łaciną, korelacie z Websterem 1828 oraz wątku arystotelesowskim, Rzecz perpetualna — ta nie zasadza się na czasie, ale na wieczności.
Wolny dostęp,
■PDF w Internet Archive
■E-pub
■Okładka twarda, 268 stron
TERESA PELKA IN POLISH 