NIGDY tyle, co dwa razy, nie straciłam;
Wszystko w błoto poszło.
Razy dwa, jak żebraczka stałam
U wrót bramy Bożej!
Anioły zstąpiły dwa razy
Napełnić mi schowek.
Złodziej, bankier, ojciec —
Biedna jestem znowu!
Pierwodruk, Czas a Wieczność utwór XL, 40
Johnson 49 | Franklin 39
Tłumaczenie: Teresa Pelka, 2017.
Tekstu można używać pod którąkolwiek z tutejszych licencji,
■→Creative Commons 4.0, BY-SA 3.0, Licencja 2.5.
Także na licencji Creative Commons:
■→Źródło do poezji Emily Dickinson, utwór po utworze.
■→Notki do poezji Emily Dickinson.
REKLAMA
Świat może i nigdy nie widział jej oryginalnego pisma, jeśli jej umiejętność została wzięta za nadnaturalną. Zapraszam do Wierszy Emilii Dickinson w przekładzie Teresy Pelka: zwrotka tematyczna, notki o inspiracji greką i łaciną, korelacie z Websterem 1828 oraz wątku arystotelesowskim, Rzecz perpetualna — ta nie zasadza się na czasie, ale na wieczności.
Wolny dostęp,
■PDF w Internet Archive
■E-pub
■Okładka twarda, 268 stron
TERESA PELKA IN POLISH 