JEDNI idą w szabas do kościoła,
A ja w domu przestrzegam,
Wraz z wróblowym mym chórzystą
Pod ogrodu zwieńczeniem.
Jedni się w szabas w komżę ubiorą;
Ja noszę moje skrzydła,
A w zastępstwie na mszę dzwonów
Treluje nasz zakrystian.
Uczy Bóg, — duchowa sława wielka, —
I się wieść już nie ciągnie:
Miast nic, tylko iść do Nieba,
W końcu mam się dobrze!
Pierwodruk, Natura VI, 6
Johnson 324 | Franklin 236
■→ORYGINAŁ, HIGGINSON I TODD STRONA 74;
■→WYDANIE TERESY PELKA PO ANGIELSKU.
Tłumaczenie: Teresa Pelka, 2017.
Tekstu można używać pod którąkolwiek z tutejszych licencji,
■→Creative Commons 4.0, BY-SA 3.0, Licencja 2.5.
Także na licencji Creative Commons:
■→Źródło do poezji Emily Dickinson, utwór po utworze.
■→Notki do poezji Emily Dickinson.
REKLAMA
Świat może i nigdy nie widział jej oryginalnego pisma, jeśli jej umiejętność została wzięta za nadnaturalną. Zapraszam do Wierszy Emilii Dickinson w przekładzie Teresy Pelka: zwrotka tematyczna, notki o inspiracji greką i łaciną, korelacie z Websterem 1828 oraz wątku arystotelesowskim, Rzecz perpetualna — ta nie zasadza się na czasie, ale na wieczności.
Wolny dostęp,
■PDF w Internet Archive
■E-pub
■Okładka twarda, 268 stron
TERESA PELKA IN POLISH 